Το «όλα τα κιλά, όλα
τα λεφτά» ήταν - τότε – απάντηση στο «δεν υπάρχουν δύο τιμές στο βαμβάκι»
Όσο δε σχεδιάζουμε
ΕΘΝΙΚΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (τι θέλουμε, που το θέλουμε και πως το θέλουμε), το «όλα
τα κιλά, όλα τα λεφτά» θα «ζει και βασιλεύει»…
Από το (ευτυχώς/δυστυχώς) τεράστιο αγροτοαρχείο μου:
Ήταν χειμώνας του 2001.
Φρεσκοψηφισμένος και πρωτοεφαρμοζόμενος ο (τότε) νέος κοινοτικός
κανονισμός για το βαμβάκι. Στο ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΓΕΩΡΓΙΑΣ (τότε) η τριανδρία (ΔΡΥΣ-ΑΡΓΥΡΗΣ-ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ).
Βάσει του νέου (τότε) κανονισμού το Ελληνικό πλαφόν παραγωγής ήταν 1.137.000
τόνοι συσπόρου, και το επιπλέον παραγόμενο βαμβάκι αύξανε την συνυπευθυνότητα,
με «βήμα» +2%, μέχρι μηδενισμού της κοινοτικής ενίσχυσης….
Τότε, η ηγεσία του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ εφεύρε τον όρο «επιλέξιμο
βαμβάκι», με διάφορα τεχνάσματα, ώστε να μην αποκαλυφτεί η καταστροφικότητα του
φρεσκοεφαρμοζόμενου κανονισμού. Με αυτά τα τερτίπια, προσπάθησε να ρίξει όλα τα
βάρη στους βαμβακοπαραγωγούς, και στήριξε την επικοινωνιακή καταιγίδα της στο
μότο «δεν υπάρχουν δύο τιμές στο βαμβάκι»,
«μία τιμή υπάρχει στο βαμβάκι» κλπ.
Από την άλλη μεριά, τα γεγονότα είναι (και ήταν) ξεροκέφαλα,
και οι παραγωγοί εισέπρατταν δύο τιμές: μία για το «επιλέξιμο βαμβάκι» (πάνω από τις 300 δραχμές) και μία τιμή για το αυθαιρέτως
ονομασθέν «μη επιλέξιμο βαμβάκι» από
65-70 δραχμές το κιλό….
Όταν λοιπόν άκουγαν αυτές τις «φιλοσοφίες», που καμία σχέση
δεν είχαν με την πραγματικότητα (ασχέτως
της ορθότητας ή μη της απόφασης, ασχέτως του λαϊκισμού, ασχέτως της απόκρυψης της
ξεροκέφαλης αλήθειας κλπ) ζητούσαν «ΟΛΑ
ΤΑ ΚΙΛΑ, ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ» απέναντι στο ψέμα
πως «δεν υπάρχουν δυο τιμές».
Τα τιμολόγια των 65-70
δραχμών υπάρχουν ακόμα…
Τα πρακτικά είναι εδώ….
Συμπέρασμα: όσο δε σχεδιάζουμε ΕΘΝΙΚΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (τι
θέλουμε, που το θέλουμε και πως το θέλουμε), το «ΟΛΑ ΤΑ ΚΙΛΑ, ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ» θα «ζει και βασιλεύει»…
Αλήθειες, εδώ και τώρα!
ΣΑΚΗΣ ΜΠΑΝΤΗΣ/ 21.01.2016
