Δεν υπάρχει προεκλογικό «πρόγραμμα» κόμματος, περιφερειακού ή νομαρχιακού (παλαιότερα) ή δημοτικού, σε αγροτική περιοχή, που να μην έχει εντάξει στις υποσχέσεις του την πολυθρύλητη «αναδιάρθρωση των καλλιεργειών»!
Ακόμα και τώρα διαβάζω πως ο τάδε υποψήφιος «δεσμεύτηκε ότι θα υλοποιήσει πρόγραμμα αναδιάρθρωσης καλλιεργειών» ενώ άλλος υποψήφιος, το «πάει» πιο προχωρημένα δεσμευόμενος «για αναδιάρθρωση των καλλιεργειών ως προς τις ποικιλίες και τα είδη αλλά ακόμα και για ανάπτυξη νέων καλλιεργειών»!
Όμως, κι ενώ όλα αυτά ήδη έγιναν και συνεχίζουν να συντελούνται μόνο με τις «δυνάμεις της αγοράς» και την αυτό-οργάνωση των γεωργών, πολλοί συνεχίσουν στο «ίδιο βιολί» για την «αναδιάρθρωση των καλλιεργειών»… χωρίς να εξηγούν «ποιος θα κάνει και ποιος κάνει αυτή την περιβόητη αναδιάρθρωση των καλλιεργειών;».
Μα η Ελλάδα μας και οι γεωργοί μας δεν ήταν που μέχρι :
- πριν από 10 χρόνια καλλιεργούσαν 4.300.000 στρ. με βαμβάκι και τώρα μόλις και μετά βίας 2.500.000 στρ;
- να μπούμε στην (τότε) ΕΟΚ καλλιεργούσαν 8.000.000 στρ. με μαλακό σιτάρι και πέρσι δεν ξεπέρασαν τα 200-300.000 στρ., ενώ τώρα, μετά το «εμπάργκο Πούτιν», επιστρέφουν και πάλι στο μαλακό σιτάρι;
- πριν από 2-3 χρόνια γνώριζαν τον ηλιόσπορο στα γήπεδα και στους κινηματογράφους και φέτος κιτρίνισε ο κάμπος με τον ηλίανθο;
Πως έγινε και από 5 εργοστάσια ζάχαρης, που δούλευαν full capacity, φτάσαμε στα 3 με ανάγκη για 1,5-2;
Είδατε κανέναν να τον «βασανίζουν» ή να τον «βάζουν με το ζόρι» να σπείρει π.χ. μαλακό σιτάρι, ηλίανθο, ελαιοκράμβη, ρόδια, όσπρια κ.α. και να εγκαταλείψει τα ζαχαρότευτλα, τη βιομηχανική τομάτα, τα βαμβάκια;
Όλα τα παραπάνω δεν είναι «αναδιάρθρωση καλλιεργειών»;
Όσο η «αγορά» δηλ. οι εμπορικές τιμές (και οι επιδοτήσεις) απέδιδαν ικανοποιητικό εισόδημα καλλιεργούσαν τη μία καλλιέργεια σε βάρος των άλλων, κι όταν κάποιες καλλιέργειες τους «έβαζαν μέσα» τις εγκατέλειψαν και στράφηκαν αλλού…
Τα πράγματα είναι απλά: κερδίζω από την Α καλλιέργεια; ασχολούμαι με αυτή – «μπαίνω μέσα» με τη Β καλλιέργεια; απλά την εγκαταλείπω και πάω για άλλη!
Και φυσικά, όλες οι «στροφές» γίνονται και πρέπει να γίνονται όχι γενικευμένα και ολοκληρωτικά, αλλά με σύνεση λαμβάνοντας υπόψη τις υποδομές, τις δεξιότητες, τις ικανότητες, τις γνώσεις, τη θέληση για καινοτομία, την υφιστάμενη διάρθρωση της κάθε γεωργικής εκμετάλλευσης κ.α. του κάθε γεωργο/επιχειρηματία.
Και όλα αυτά φυσικά με μία βασικότατη προϋπόθεση: το προϊόν μας να το θέλει και να το ζητά η «αγορά», να ικανοποιεί τον καταναλωτή, να ικανοποιεί το «μεγάλο αφεντικό» μας δηλ. τους πελάτες μας!
Η «αγορά» φέρνει την «αναδιάρθρωση των καλλιεργειών»!
Μπαντής Αθανάσιος
Γεωπόνος-Ειδικός αναλυτής
www.cotton-net.gr
bantis.blogspot.com
